ψυχοπλαστικότητα

η, Ν

ιατρ. ικανότητα που χαρακτηρίζει την υστερική προσωπικότητα και συνίσταται στην τάση προκλήσεως σωματικών συμπτωμάτων υπό την επίδραση ψυχικών παραστάσεων.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. psychoplasticite (< ψυχή + πλαστικότητα)].